2025.

امروز رفتم خرید به مدت هشت ساعت نان استاپ! (یه نیم ساعتی غذا خوردم فقط)
تلافی همه این چهارسالی رو که اینجا بودم و هی رعایت کردم و هی به خودم نهیب زدم که "لازم نیست، انقدر نمی ارزه، انقدر استفاده نمیشه، کارای مهمتری داری،..." تا حد خوبی درآوردم. کلی لباس مفید خریدم و فقط یه کم عذاب وجدان گرفتم. توو بی آنست، لذت هم بردم تازه کم و بیش! هنوز کلی چیز مونده. مهمتر از همه کفش. بدبختی همیشگی من...
دارم میرم یه جای جدید که دیگه از یونیفرم خبری نیست و آب و هواش هم یا اینجا فرق داره و وضعیت من هم فرق داره. طبعا لباس جدید احتیاج دارم. دستم هم درد نکنه اصن. والله به خدا.
آخ کمرم...


پ.ن. عکس لباسایی رو که شک داشتم میگرفتم و میفرستادم برای خواهر گرام (پیر شدم و هنوز نمیتونم بدون نظرش خرید کنم!). یکی درمیون میگفت : این به سن تو نمیخوره...
طبعا احساس خوبی بود که یکی هست که فکر میکنه من هنوز 18 سالمه.
منم هنوز حس میکنم اونا بین 28 تا 32 موندن!