3526. Continoius flash backs

فراموشی اتفاقات ناخوشایند گذشته در واقع یک جور مکانیزم دفاعی ذهنه. سالیان سال پیش که هرسال بعد از کنکور با رتبه های برتر مصاحبه میکردند، تقریبا همه شون اینطور بیان میکردن که دوران سختی نبود و خیلی به خودشون فشار نیاوردن. طبعا اکثر دانش آموزان هم شاکی میشدن که اینا دارن دروغ میگن. تا اینکه یک بار یک کسی بهمون گفت که قضیه دقیقا اینجوری نیست که اینها دارن مخصوصا فیلم بازی میکنن و وانمود میکنن که خیلی هم خوب بوده اون دوره پشت کنکوری. واقعیت اینه که بیشترشون اون قسمتهای سختش رو فراموش کردن، مخصوصا که حالا نتیجه زحماتشون رو هم گرفتن.
بعضی وقتها این اتفاقات انقدر ضربتی و هولناکه که فراموش کردن اون دوره دردناک خیلی سخت تر میشه، مثل از دست دادن ناگهانی یکی از نزدیکان. اینجور مواقع اون حس تلخ به طورمداوم با شخص میمونه.
گاهی هم اینجوریه که بعد از سالها یه دفعه به گذشته برمیگردیم و یه سری خاطراتی که خوب نیستن برامون تازه میشه. این مساله ممکنه در اثر پیش اومدن یه سری شرایطی ایجاد بشه. اینکه آدم چقدر توی این فاز بمونه تا حد زیادی بستگی به خودش داره. خیلی وقتها قضیه اونقدرها هم فاجعه بار نبوده واقعا، ولی با تکرار دائمیش برای خودمون و درواقعا با دوره کردنش، سیاهتر از چیزی که بوده به نظر میاد.  گاهی انگار مخصوصا سعی میکنیم قسمتهای خوبش رو ندیده بگیریم.
من به تجربه به این نتیجه رسیدم که آدمها وقتی مشکلات خاصی در حال حاضر ندارن، بیشتر میرن سراغ اون صندوقچه قدیمی. وقتی ذهنت درگیر مشکلات فعلیت باشه، وقتی نگران وضعیت درسیت باشی که کوچکترین مشکلی چه هزینه هایی ممکنه برات به بار بیاره، وقتی نگران حسابت باشی که داره خالی میشه و حالا حالا ها هم کار خیلی خاصی نمیتونی براش بکنی، اون وقت کمتر فرصت میشه که به ناراحتیهای 10 سال و 15 سال پیش برگردی.
جالبه که خیلی وقتها همین افراد کسانی رو که از مشکلات فعلیشون صحبت میکنن، به غر زدن متهم میکنن. یادمون باشه که مشکلات هرکسی به اندازه خودش بزرگ هست. ولی اینکه در روزهای خوب فعلی، ذهن رو درگیر خاطرات خیلی دور نگه داریم چندان منطقی نیست.