864. Best Man

دیدن عکسهای عروسی دوستش که بخاطرش تابستون رفت ایران، که از تابستون تا حالا معلوم نیست چطور من ندیده بودمشون! نمیدونم چه حسی بهم داد. بیشتر از همه چی جا خوردم شاید. آره، این حس غالب بود. همیشه میدونستم که اجتماعیه، ولی فکر نمیکردم با یه غریبه انقدر زود تا این حد صمیمی بشه. مهم هم نیست دیگه. فعلا که تنها غریبه روی زمین براش من هستم فقط. شاید اینجوری بهتره که عکسها رو اون موقع ندیدم، احتمالا تحملش خیلی سخت تر می بود. یک دفعه هم بالاخره این " قسمت " و "حکمت" به یه دردی خورد.

یه چیزایی نباید فرو بریزه، یه چیزایی رو ندونی بهتره.

پ.ن. متنفرم از آوای گوشخراش این باد لعنتی تمام نشدنی