3169.لطفتون كم و زياد نشه

آدمها فقط وقتي حق دارن بچه دار بشن كه به اين حس برسن كه فرزندانشان و آرامش و خوشحالي اونها اولويت زندگيشون هستن. تا وقتيكه آدمهاي مهمتري در زندگيتون هستن كه بخاطر اونها با بچه هاتون اوقات تلخي بكنيد و سرشون داد بزنيد(!) حق نداريد حرف بچه رو هم بزنيد. وقتي هم كه دوتا بچه سر به راه داريد، ديگه سر پيري هوس دردسر نكنيد، هيچ تضميني نيست كه سومي هم همونقدر خلف از آب دربياد. بعد شما ميمونيد و يه آينه دق كه هي بايد از خودتون و از خودش بپرسيد كه : من نميدونم تو به كي رفتي! احتمالا اگر از پرورشگاه بچه آورده بودند كمتر مشكل ميداشتند.

متاسفانه اين مشكلات با مهاجرت و دور شدن از خونه هم حل نميشن، تنها راهش مهاجرت از اين دنياست كه بدبختانه دلم براي مامان بيچاره ميسوزه، وگرنه تا حالا صدبار اقدام كرده بودم و خودم و خودشون از دست همديگه راحت ميشديم.

ضمن قدرداني بابت خدمات و الطاف بي شائبه تون ( كه هيچ وقت فكر نكردم وظيفه تون بوده، ولي خودتون اينطور فكر ميكردين اغلب) بايد خدمتتون عرض كنم كه همونطور كه شما زبون درازيها و به اصطلاح گستاخيهاي من رو يادتونه من هم متاسفانه حافظه خوبي دارم و موارد نه چندان اندكي رو يادمه كه دوره كردنشون روحم رو خراش ميده. قطعا هيچكدوم انقدر براي شما مهم نبوده كه يادتون باشه، ولي بچه ها مخصوصا اگر ته تغاري عزيز دردونه بوده باشند ، همه چيز يادشون ميمونه. خوشبختانه خيلي وقته كه ديگه سوگلي نيستم. اصولا از اول هم اين مساله سوء تفاهمي بيش نبود كه خدا رو شكر برطرف شد.

خنده دار اينجاست كه چند روز بود دلم براش تنگ شده بود، كه خوشبختانه آنچنان ابراز محبتي كرد كه فكر دلتنگي و ايران رفتن رو در دورترين نقاط مغزم خاموش كرد... ما كه هميشه خاري بوديم در پاشنه، حالا هم فرض كنيد درش آوردين و انداختين دور. نه سراغش رو بگيريد، نه اصرار كنيد كه حقايقي رو بشنويد كه دوست نداريد نه اعصاب خودتون و خودشون رو خورد كنيد.

به فكر همون عزيزان دور و برتون باشيد. خيالي نيست. تنها جايي كه حق دارم اول باشم، به چندم بودن راضي نميشم. شما عوض شدني نيستي، منم همين عوضي اي كه هستم ميمونم.

زياده عرضي نيست

لطف عالي مستدام