در سریال "HIMYM" نکته جالبی وجود داره و اونم اینه که "بارنی استینسون" به عنوان یه آدم خوش گذرون و اصطلاحن دخترباز (!) معرفی میشه و خودش هم ابایی نداره که اعتراف کنه که تنها هدفش از آشنایی با دخترها لذت کوتاه مدته (یک شب در واقع) و همیشه متهم میشه به اینکه نمیدونه چی میخواد و هوس بازه. در نقطه مقابل این آدم، دوستش " تد موزبی" قرار میگیره به عنوان یک "بچه مثبت" و آدم با وجدان که اهل "سوءاستفاده" از دخترها نیست و صرفا هدفش پیدا کردن شریک زندگیشه (مثلا) و دنبال رابطه طولانی مدته ولی طفلک بدشانسه یه کم...
اما این ظاهر بچه مثبتش در واقعا غلط اندازه. یه مدت که سریال رو دنبال بکنید میبینید که اتفاقا همین جناب " تد" خیلی هم سردرگم تر و هوس باز تر از "بارنی"ه، فقط رنگ و لعاب توجیهاتش زیاده و همه رو مجاب میکنه که همیشه دلشون براش بسوزه. وقتی خوب دقت میکنید میبینید که اتفاقا همین آقای سر به زیر (!) با نصف نیویورک خوابیده و هربار هم یکی از دوست دخترهای قدیمیش رو میبینه یادش میفته که انگار هنوز دوستش داره و چقدر احمق بوده که از دستش داده و تصمیم میگیره دوباره بهش برگرده (درواقع صرفا جهت سرگرمی و خالی نبودن عریضه) تا وقتی که دوباره بفهمه که به درد هم نمیخورن و محترمانه از هم جدا بشن. با یک نگاه "عاشق" میشه و هفته بعد هم به این نتیجه میرسه که نه، نمیشه...
خوب که دور و برمون رو نگاه کنیم اتفاقا " تد موزبی" های زیادی رو میبینیم. آدمهایی که همیشه به نحوی درگیر روابط گذشته شون هستن ولی حاضر نیستن این رو بپذیرن (یا به روی خودشون نمیارن). اما هربار که یکی از اون نفرات قبلیشون رو میبینن باز فیلشون یاد هندوستان میفته و تا جاییکه بتونن از فرصت هم استفاده میکنن. اصرار هم دارن که : نه بابا ، خبری نیست.
اقلا امثال " بارنی" ادعایی هم ندارن. بچه مثبت و منفعل بودن هم امتیازی محسوب نمیشه (ضمن اینکه being an invisible jerk خیلی بدتره)
No comments:
Post a Comment