.
.
.
رفتم دنبال کار ماشین و تا حدی جفت وجور شد قضیه.
و رفتم سینما. رابین هود. ..
جنگلهای سرسبز و انبوه شروود و یک فیلم قشنگ، فرصتی برای اینکه فراموش کنی توی چه دنیای دوست نداشتنی ای داری زندگی می کنی. فیلم قشنگیه، به خوبی کارتونش. مخصوصا تکنیکهای جنگیشون رو دوست داشتم.
درسینمای با ظرفیت 220 نفر تنها بودم.به این میگن سینمای خانگی. هرچی گفتم بابا این کنترلش رو بدین دست خودم که صداش رو تنظیم کنم، گوش ندادن.
همه پاپ کورن ها رو موقع تبلیغات اول فیلم خوردم، وقتی فیلم شروع شد دیگه کاری نداشتم و مجبور شدم فقط فیلم ببینم.
و خوب طبعا یخ زدم بسکه سینما ها اینجا احمقانه سرد هستن. تدابیر امنیتی من کافی نبود
این گیردادنهای بیجا رو درک نمی کنم، برید فیلم رو ببینید حالش رو ببرید. چکار دارین گیر می دین به لهجه آیریش، اسکاتیش، بریتیش، استرالیایی راسل کرو؟! همه جا از این آدمهای بد پیله پیدا میشه ها
.
.
.
No comments:
Post a Comment