از دست به دست کردن فیلم خصوصی زهرا امیر ابراهیمی تا عکس و فیلم گلشیفته
اون موقع نه اون فیلم رو دیدم، نه درباره ش نظر دادم. الان هم این عکس رو و این کار رو قضاوت نمیکنم.
اون موقع مردمی بودن که فیلم رو میدیدن که "ببینن واقعا خودشه یا نه" (!!!) و بعدش هم حرف و حدیثهایی که : دختره بی حیا فیلم هم گرفته (!) و هیچ کس یک لحظه هم با خودش فکر نمیکرد که: منِ بی حیا چرا دارم سرم رو تا گردن میکنم توی خصوصی ترین اتفاق زندگی یه آدم (که در اثر بی شعوری مفرط یک آدم دیگه پخش شده) و تازه با ذوق و شوق به همه هم تعارف میکنم.
الان هم همه آنچنان از گلشیفته طلبکارن که : آخه اینجوری؟ آخه الان؟ یا مثلا روشنفکرها کف میزنن که: آفرین، به این میگن اعتراض، آفرین به این شجاعت... شرط میبندم نصف این آدمها حتی نفهمیدن که قضیه ی عکس چی هست. اینا همونایی هستن که جایزه رو ول کرده بودن و دست دادن فرهادی با آنجلینا جولی رو بررسی میکردن.
گلشیفته عزیز، یادت نره دفعه بعد که خواستی دست توی دماغت بکنی از 70 میلیون آدم دلسوز و طرفدارات حتما اجازه بگیری. 70 میلیونی که دایم از دخالت حکومت در زندگی و حریم خصوصی مردم شاکی هستند و هرکدوم تک تک یه پا جم.هوری اس.لامی شده اند.
ما درست شدنی نیستیم. جامعه مون هم، مملکتمون هم.
متاسفانه
No comments:
Post a Comment