3030.

دیگه به بحثهای فوق تکراری مربوط به بچه دار شدن و اسم پیدا کردن و تعیین جنسیت بچه حساسیت پیدا کردم. احساس میکنم بیش از حد به همه چیز پیله میکنیم. همون قدیما بهتر نبود که تا بچه به دنیا میومد جنسیتش معلوم نبود و اصلا خودش یه سورپرایز بود؟ (اوکی، میدونم برای کسی که چهارتا بچه هم جنس داره، فهمیدن اینکه پنجمی هم مثل بقیه ست خیلی سورپرایز جالبی هم نیست) ولی دیگه به نظرم خداییش گندش رو درآوردیم. آخه اینکه یه سایت نوشته فلان اسم اعتماد به نفسش کم ه یا بهمان اسم خجالتیه هم شد منطق اسم گذاری؟

یه عده هم هنوز وجود دارن که فکر میکنن چون یکی آدم خوبیه پس حتما باید یه بچه ای از خودش باقی بذاره که مثلا اسم پدرش باقی بمونه!!! سیریِسلی؟... قرن بیست و یکم هستیم بابا. گیر دادن به کسی و سوال کردن و بحث برای مجاب کردنشون برای بچه دار شدن یکی از شرم آورترین کارهاست به نظرم. اصلا بچه دار نشدن دلیل نمیخواد، بچه دار شدن دلیل میخواد. انگار آدمها همیشه دنبال شریک جرم میگردن.
اصلا زندگی "باید" نداره. "باید" ازدواج کرد، "باید" بچه دار شد، "باید" درس خوند،... بهتره آدم یه دلیل بهتر برای کارهاش داشته باشه.

شایدم من خیلی بی ذوق هستم،نمیدونم. ولی اینم شده جریان گیر دادن به ازدواج آرش!