منتظرم لب تاپ شارژبشه، ببرمش بشینم توی بالکن فسقلی بدون ویوو، زیرآفتاب نیمه جون جمعه بعداز ظهر، "کپی برابر اصل" کیارستمی نگاه کنم. قویا اعتقاد دارم (خوشم میاد از این اصطلاح) که آفتاب برای مریضی و میکروب کشی و بدن درد خوبه.
آسمون تمییزه، آفتاب دل انگیزی هم عشوه پراکنی میکنه. در این وانفسای سرمازدگی و آلودگی هوا، دیگه آدم از زندگی چی میخواد؟!
ومن موجود ناشکری هستم که خوشحال نیستم. وقتی اونی که باید باشه نیست،بالکن آفتابی (حتی با ویوو)، کوچه ها و کافه های پاریس و احتمالا کوهپایه های آلپ یا تورنتوی یخ زده هیچ فرقی باهم ندارن.
پ.ن. جای همه دوستانی که آفتاب ندارن رو خالی میکنم
No comments:
Post a Comment