804. Having a broken heart is good, it means we have tried for something*

Eat pray love رو دیدم بالاخره. یادمه همون موقع که اومده بود یکی درباره ش نوشته بود که یه فیلم کلیشه ایه که ایتالیایی ها رو آدمهای پرحرف و شادی نشون میده که با دستاشون حرف میزنن (خوب مگه غیر از اینه؟) و آدمها میرن ایتالیا برای پیتزا و پاستا خوردن (مسلما کسی نمیره ایتالیا که آش رشته بخوره) و هند رو یه جای شلوغ و کثیف پراز مگس با آدمهای بدبخت و گاوهایی که وسط خیابون هستن. خوب شما خودت رو هم که بکشی تصویری واقعی غیر از این نمیتونی از هند ارائه بدی.
فیلم در ایتالیا و اندونزی و هند فیلمبرداری شده بنابراین طبعا مناظرش قشنگه و جولیا رابرتز هم که توش بازی میکنه و فقط خنده هاش کافیه که آدم بشینه یه فیلم رو ببینه.
اوایل که این فیلم اومده بود به من میگفتن تو هم باید همین کار رو بکنی، بری سفر و خودت رو پیدا کنی. با هند شروع کن(!)
آخه آدم میره هند که وسط یه میلیارد آدم خودش رو پیدا کنه؟! به نظر من که اونجا بیشتر به درد گم و گور شدن میخوره. من شخصا ترجیح میدم همینجوری گم و گور بمونم تااینکه برم هند دنبال خودم بگردم. ایتالیا هم که... خوب آدم این همه راه میره تا اونجا بگرده یه آدم جدید پیدا کنه، دوباره خودت رو پیدا کنی که چی!
اصلا امریکا خودش به این بزرگی، سفر دور دنیا رفتن نمیخواد دیگه...


پ.ن.* and obviously it didn't work