807.

خیلی خوبه که یه بهانه ای باشه که بشه همه چی رو انداخت گردنش. تنبلی و خواب آلودگی، بی حوصلگی، دلشوره، بغض، بی اشتهایی، کلافگی، ولع خواستن غیرممکنها، دلتنگی، بداخلاقی و هزارتا چیز نامعقول دیگه که در حالت عادی قابل سرزنش هستن. خیلی خوبه که برای همه این حالتهای همیشگی یه بهانه ای داشته باشی، گیرم فقط ماهی چند روز. بازم از هیچی بهتره. چند روز در ماه میتونی همه این اخلافهای مزخرف رو توجیه کنی، برای خودت وگرنه کسی نیست که توضیحی لازم باشه.
به همه عوارض بدش می ارزه. درد؟ ای بابا، اینا که دیگه درد نیست. چاره ش چندتا بروفن ه فوقش. پوست کلفت شدم دیگه. درد اونیه که درمون نداره...