Saturday, January 08, 2011

816. اینجوریه که قدم به قدم محکم میشی، باید بشی




هفته پیش توی یکی از پروازهای سوریه مون یک مسافر سکته کرد و مُرد. مجیور شدن حدود بیست دقیقه بهش cpr (تنفس مصنوعی) بدن تا فرود اضطراری انجام بشه. حتی شنیدنش هم منقلب کننده ست، انجام تنفس مصنوعی برای کسی که میدونی مُرده! طبق دانسته های من در 90% موارد (در هوا) cpr جواب نخواهد داد، مخصوصا که ما هیچ وسیله خاصی از جمله دستگاه شوک و اینا هم نداریم. ولی قانونا نمیتونیم اعلام کنیم کسی مُرده و باید تا رسیدن پرسنل پزشکی cpr رو ادامه بدیم.

دارم فکر میکنم به پرستار شدنم و اینکه چقدر میتونم از پسش بربیام.


پ.ن. همسرش هم همراهش بوده و اون طور که شنیدم فقط آروم اشک میریخته و قرآن میخونده... مسافرهای سوری همیشه چندتاشون مشکل قلبی تنفسی دارن!

پ.ن.2. برای اولین بار به این نتیجه رسیدم که خوبه بابام از پرواز میترسه و معمولا سوار هواپیما نمیشه.


No comments: