838. والله به خدا

دیشب خلبان و کمک خلبان پرواز تونسی بودن، طبق معمول. انقدر این تونسی ها زیادن که همیشه حداقل یکیشون توی پروازه. توش شرکت به شوخی میگن که کلا توی تونس همه یا خلبان هستن یا فارغ التحصیل مدرسه مهمانداری! فکر کنم این یارو که کار پیدا نمیکرد و خودش رو آتیش زد بلد نبود درست انتخاب رشته کنه.
خلاصه که دیشب با نگرانی روزنامه ها رو ورق میزدن و اخبار تونس رو دنبال میکردن. خلبانه بهم گفت امیدوارم در ایران هم انقلابی مثل تونس رخ بده (مثلا داشت برامون آرزوی خوب میکرد) منم گفتم این اتفاقی که توی تونس افتاد سی و دوسال پیش توی ایران پیش اومد. تازه اون موقع هم زندانیهایی که آزاد شده بودن نریختن خونه های مردم رو غارت کنن (برعکس وضعیت فعلی تونس)، امیدوارم عاقبت انقلاب شما بهتر از مال ما باشه. گفت یعنی چی؟ گفتم یعنی از دست یک آدم دیکتاتور گیر یک سیستم دیکتاتور نیفتین. گفت نه، تونس مثل ایران نمیشه...
بشین تا دموکراسی برقرار بشه. کدوم کشور مسلمون رو سراغ دارین که حکومت دموکراتیک واقعی داشته باشه آخه؟ (فکر کنم غیر از مالزی البته). عرب که هستن، نژاد بربر هم که هستن، مسلمون هم که هستن. هر کدوم از این فاکتورها به تنهایی کافیه که فاتحه دموکراسی خونده بشه کلا. حالا فکر کردن چون چهارکلمه فرانسه بلغور میکنن دیگه الان سریع همه چی ردیف میشه و اینا هم میشن اون یکی مهد دموکراسی جهان درکنار فرانسه! هی واسه ما قیافه میگرفتن که : آخه ما توی تونس فرانسه زبان اولمونه، عربی خیلی حرف نمیزنیم (انگلیسی شون هم که پاک تعطیله). حالا که عکسها رو میبینیم همه پلاکاردهاشون به عربی نوشته شده! آنچنان هم از زندگی رویایی شون در تونس تعریف میکردن که ما تصور میکردیم اینا چقدر احمقن که از همچین بهشتی پاشدن اومدن اینجا! حالا صداش دراومد که بعله، طرف خونشون رو کرده بوده تو شیشه و چقدر بدبختن و اینا...