دارم تمرین میکنم که برای اشتباهات آدمها چوب خط بذارم. دلیلی نداره با آدمهایی که واقعا نمیشناسم مدارا کنم و شوخیهای بیجای یه غریبه رو تحمل کنم. یا یکی حد و حدود خودش رو حفظ میکنه، یا اخطار میگیره و نهایتا حذف میشه. ماشالا این روزا هم که همه چایی نخورده فامیل میشن! تا چند وقت پیش احتمالا میگفتم: ولش کن، حالا این دفعه مهم نیست، حالا اشکال نداره، حالا یه شوخی ای کرده،... الان دیگه میشمرم، چوب خط که پر بشه، خدا حافظشون باشه.
خیلی هم روش خوبیه. راضیم از خودم.
No comments:
Post a Comment