وقتی که به امیدعبث چند لحظه آرامش بیشتر به آغوش تخت برمیگردی و با گریه و طپش قلب از کابوسی چند دقیقه ای فرار میکنی!
یک شروع بد برای یک روز طولانی و نه چندان دوست داشتنی...
یک لحظه از خاطر پریشان من گذشت
بر شانه های تو...
پ.ن. روزهای training من انگار همیشه باید یه ربطی به تو پیدا کنه!
- ببخشید، شما؟
No comments:
Post a Comment