190. عجب آخر هفته ای!

من معتاد رو تصور کنید که با دو روز مرخصی استعلاجی و مریضی اینترنتم هم پنجشنبه عصر قطع شد!
خاک بر سرشون کنن که نذاشتن اقلا شنبه قطعش کنن که من دستم به یه جایی برسه که پولش رو بدم.
نه سیستم پرداخت آن لاین کار می کرد نه تلفنشون جواب می داد نه ماشین پرداخت قبض.
چه بر من گذشت...

امروز رفتم پولش رو دادم، گداها... برای 600 درهم ناقابل چه اعصابی از من خورد کردن.
سرما خوردگی همچنان به قوت خود باقیست. بدن دردم خوب شده، فکر کنم مال نبود اینترنت بود!
درعوض پنجشنبه شب 12 ساعت خوابیدم،بعد از مدتها و تازه جمعه بعد از ظهر هم یه 2 ساعتی خودم رو خوابوندم به بهانه مریضی!نسبتا بدون عذاب وجدان.
یاد اون موقع افتادم که تازه اومده بودم توی این خونه. نوساز بود و نه آنتن تلویزیونش وصل بود نه اینترنت داشت نه گاز. منم مجبور بودم همش برم سرکار که خونه نباشم از بس که سرد بود. وقتی میومدم خونه می خوابیدم تا شیفت بعدی!


این هفته مرخصی هستم و دوستم هم از ایران میاد، باید اخلاقم رو درست کنم که بهش خوش بگذره این 4-5 روز.

راستش من هیچ وقت آدم مهمون نوازی نبودم. ولی از بعد از عید که برگشتم اینجا و به تناوب کم و بیش مهمون داشتم حس خوبی بود.
اولی که البته صاحب خونه بود. امروز دقیقا یک ماهه که رفته ومونده یه خونه خالی و من که هر روز خالی تر میشم...


26 ام ها کم بود، حالا شروع کردم به شمردن 8 ام ها ! من آدم بشو نیستم انگار...