با خلبان برزیلیمون رفتیم روی رستوران هتل بازی رو دیدیم
انقدر که من هیجان زده شدم، اون به اون شدت عکس العمل نشون نداد. خودش رو کترل میکرد بیچاره
هر چند دقیقه یه بار با تعجب برمیگشت نگام میکرد.
نمیدونم چرا به انگلیسی ابراز احساسات میکردم حالا!
اون هی به زبون خودش(پرتغالی) خیلی یواش بد و بیراه میگفت و هی هم معذرت خواهی میکرد.
چقدرم لوس تموم شد! آخرش انقدر خسته شده بودم انگار 90 دقیقه دویدم!
پ.ن. آخرین باری که فوتبال دیدم پارسال همین روزا بود، که با دست بند سبز رفته بودن توی زمین.یادش بخیر
No comments:
Post a Comment