شایعه شده که حالا که ما سینیور شدیم باید یه قرارداد امضا کنیم که تا دوسال در شرکت باقی میمونیم
وگرنه در صورت استعفا باید بیست هزار درهم (میشه خدا تومن) غرامت بدیم.
بیست هزار درهم؟ برای 5 روز ترینینگ؟!
ساعتی چند حساب کردین اون وقت؟!
اگه اینجوری باشه که بنده باید تا قیام قیامت ور دل پدرجان میموندم که، بالاخره شونصد سال خرجم رو داده بود.
تا دوسال دیگه اینجا بمونم؟ نیست که خیلی هم خوش میگذره و همینجوری چپ و راست بهمون میرسن...
درک درستی از زمان ندارن احتمالا. پارسال کل زندگی من در عرض دوماه کن فیکن شد، حالا اینا میگن دوسال!
ای آقا جان! من اگه میخواستم از این قولهای طولانی مدت به کسی بدم که تاحالا ازدواج کرده بودم
تو این دنیای وانفسای بدو بدو برای هفته دیگه هم آدم نمیتونه قول صد در صد بده
بنده زیر بار اینگونه بدعت ها نمیرم، گفته باشم
ژوکر، واحد مرکزی سرِ گردَنه، شارجه
پ.ن. یه دفعه نشد من برگردم اینجا یه خبر خوب بشنوم ها
پ.ن.2. آدمها رو نمیشه به زور نگه داشت. اون موندن به درد نمیخوره
حتی من هم این رو می دونم (از باب تئوری حداقل)
2 comments:
زوکر جان عزیزم
مرسی
عالی بود
خیلی از این جمله خوشم می آد:
اون موندن به درد نمیخوره
خواهش می کنم. مرسی که حوصله می کنید و نق و نوق های من رو می خونید
Post a Comment