اینایی که میگردن اسمهای عجیب غریب روی بچه هاشون میزارن، وقتی هم معنیش رو می پرسی میگن: اسم یکی از سرداران پرافتخار ایران باستان بوده، اگر هم دختر باشه اسم دوست دختر همسایه دیوار به دیوار یکی از سرداران بوده لابد.
من نمی دونم این ایران باستان با اینهمه سرباز و سردارنامی چرا عاقبت مملکت به اینجا رسیده پس؟!
نکته مهم اینه که اسمها تا حدی روی شخصیت افراد تاثیر دارن (آره بابا! من یک خرافاتی بازمانده از نسل سرخپوستان داکوتای شمالی هستم. ولی تاثیر داره). این مساله می تونه حتی توجیه خوبی برای وِراج بودن من باشه.
این مهاجرت واقعا معضل بزرگی شده برای اسم گذاری بچه ها. نود درصد بچه ها شدن "آرین ورایان و رومینا و دانیال و سام". چون باید اسمی باشه که تلفظ برای خارجیها آسون باشه، نیک نِیمش خارجی و قشنگ باشه و صد و بیصد البته حتما ایرانی اصیل باشه، مثلا اسم یکی از سرداران بزرگ یا پسرخاله ش حتی...
واضح و مبرهن است که یه اینجا که میرسه هیچ کس نمیخواد بایک و مزدک و کوروش و آرش و کیارش و شیرین و سودابه و فرنگیس و رستم و... رو انتخاب کنه، چون یا تکرارین یا قدیمی، اینه که مجبورن اسمهای عجیب غریب پیدا کنن دیگه.
وقتی قراره بعدا صداش کنین مَت و نیک و باب و چی چی، از اول همون اسمای خارجی رو بزارین خوب.
اصلا من به همین دلیل نمیخوام بچه دار بشم. اسم خوب نمونده دیگه
پ.ن. اسم گذاری یک مسئله کاملا شخصیه و به هیچ کس هم ربطی نداره. اینها رو مِن بابِ مزاح عرض کردم. چون بحث اسم گذاری در خانواده بالا گرفته (برای نوزادانی که نه تنها وجود خارجی، بلکه وجود داخلی هم ندارن هنوز!) و خوب به دلیل جمعیت ماشالله زیاد فامیل، همه اسمهای نسبتا خوب و غیر تکراری تهِشون دراومده دیگه.
بنده با این اسم آسون و مختصر سه ساله دارم سعی میکنم به این موجودات اینجا بفهمونم که چطور تلفظش کنن، آخرش هم آب درهاون میکوبم گویا. اصرار هم دارن که "این رو که اینجوری نمی نویسن". من هم هربار میگم " اسم خودمه، هرجوری دلم بخواد مینویسمش"
پ.ن.2. یه زمانی یه سریال پخش میشد به نام "در پناه تو". اون سال هرچی پسر به دنیا اومد شد "پارسا" ! درسته، پارسا پیروزفر توش بود
2 comments:
Whenever you think they can not pronounce your name just think about mine
They are lazy and stupid! instead of trying a little, they just wanna find a nick name
Post a Comment